Het einde van oneindigheid
Het onbetwistbare idee van oneindigheid lijkt zo vanzelfsprekend niet meer. Lange tijd zagen we economische groei als definitie van vooruitgang en was het verlangen naar meer onze collectieve obsessie. Inmiddels realiseren we ons dat de levensduur van de aarde en haar natuurlijke bronnen beperkt is. Ook het evenwicht tussen economie en ecologie en tussen welvaart en welzijn lijkt te zijn zoekgeraakt. Tegelijkertijd duurt ons eigen leven steeds langer. Ons fysieke bestaan is uitgebreid naar het digitale, als onderdeel van de cloud. Wellicht hebben we ons fysieke lichaam straks niet eens meer nodig. Transhumanisten proberen de door de natuur gestelde grenzen van het menselijk bestaan te doorbreken; we zouden zelfs eeuwig kunnen leven als het aan hen ligt. Is oneindig leven echt mogelijk door de inzet van nieuwe technologieën?
‘’It’s easier to imagine the end of the world than to imagine the end of capitalism’’ is een bekende uitspraak van de cultuurfilosoof Mark Fisher. Hoewel Fisher sceptisch was over de mogelijkheid geschikte alternatieven voor het kapitalisme te vinden, vraagt STRP zich af of er toch andere toekomstscenario’s zijn die we ons kunnen voorstellen. Hoe kunnen we samenleven in een wereld die niet louter draait om de groei van het kapitaal, maar over de groei van onze relatie met de natuur en met elkaar? STRP stelt geen wereld voor die helemaal back to basic gaat. We geloven in juist een wereld waarin andere filosofieën en nieuwe technologieën ingezet kunnen worden om de band van de mens met de natuur radicaal te herzien. We bevragen de toekomst, met de kennis van het verleden in de wereld van nu. Met haar programma’s biedt STRP alternatieven voor de dominante verhalen over groei en oneindigheid die we horen in onze huidige maatschappij.
Aan de nood voor een alternatief zit ook een politieke dimensie. In het doodlopende kapitalistische systeem wint opportunisme het van idealisme. We kúnnen zo echter niet verder, want er er is géén planeet B. Jongeren van nu moeten leven in deze wereld, een wereld die kapot gaat. Daarom is er grote behoefte aan een politieke visie op de lange termijn, waarin de belangen van toekomstige generaties zijn verwerkt. STRP is op zoek naar nieuwe strategieën en inspiratie om een wereld te bouwen die niet destructief, maar constructief is.
Hoe gaan we om met het einde van oneindigheid; laten we de fysieke wereld achter ons, of gaan we er juist een radicale nieuwe verbintenis mee aan? Welke strategieën kunnen we bedenken om te breken met onze verslaving aan materiële groei? Hoe kan technologische vooruitgang zorgen voor verbintenis in plaats van verlatenheid? Op zoek naar antwoorden op deze vragen schetst STRP 2022 met kunstenaars, het publiek en denkers vanuit een kritisch-optimistische houding visionaire scenario’s voor onze toekomst. Op naar oneindigheid, en daar voorbij!
‘’It’s easier to imagine the end of the world than to imagine the end of capitalism’’ is een bekende uitspraak van de cultuurfilosoof Mark Fisher. Hoewel Fisher sceptisch was over de mogelijkheid geschikte alternatieven voor het kapitalisme te vinden, vraagt STRP zich af of er toch andere toekomstscenario’s zijn die we ons kunnen voorstellen. Hoe kunnen we samenleven in een wereld die niet louter draait om de groei van het kapitaal, maar over de groei van onze relatie met de natuur en met elkaar? STRP stelt geen wereld voor die helemaal back to basic gaat. We geloven in juist een wereld waarin andere filosofieën en nieuwe technologieën ingezet kunnen worden om de band van de mens met de natuur radicaal te herzien. We bevragen de toekomst, met de kennis van het verleden in de wereld van nu. Met haar programma’s biedt STRP alternatieven voor de dominante verhalen over groei en oneindigheid die we horen in onze huidige maatschappij.
Aan de nood voor een alternatief zit ook een politieke dimensie. In het doodlopende kapitalistische systeem wint opportunisme het van idealisme. We kúnnen zo echter niet verder, want er er is géén planeet B. Jongeren van nu moeten leven in deze wereld, een wereld die kapot gaat. Daarom is er grote behoefte aan een politieke visie op de lange termijn, waarin de belangen van toekomstige generaties zijn verwerkt. STRP is op zoek naar nieuwe strategieën en inspiratie om een wereld te bouwen die niet destructief, maar constructief is.
Hoe gaan we om met het einde van oneindigheid; laten we de fysieke wereld achter ons, of gaan we er juist een radicale nieuwe verbintenis mee aan? Welke strategieën kunnen we bedenken om te breken met onze verslaving aan materiële groei? Hoe kan technologische vooruitgang zorgen voor verbintenis in plaats van verlatenheid? Op zoek naar antwoorden op deze vragen schetst STRP 2022 met kunstenaars, het publiek en denkers vanuit een kritisch-optimistische houding visionaire scenario’s voor onze toekomst. Op naar oneindigheid, en daar voorbij!