We leven sinds de industriële revolutie in het Antropoceen. Een geologische afbakening in tijd waarin de mensheid de Aarde overheerst. We zijn natuurlijke processen gaan domineren en gedragen ons superieur tegenover natuur en planeet. We dragen bij aan de verandering van de atmosfeer en zijn zo een sturende factor voor de toekomst van onze planeet.

Hoe kijken we naar de toekomst? Hoe ziet het Post-Antropoceen eruit? Wat als we niet langer de maatstaaf der dingen zijn en we onszelf hebben bevrijd van filosofische superioriteit.

‘Het einde van de wereld is’, in de woorden van filosoof Timothy Morton ‘het einde van het idee dat mensen de enige mensen zijn die een wereld hebben op deze planeet’. En dat is een hele uitdaging want helemaal begrijpen kunnen we deze universaliteit natuurlijk niet. We zullen nooit weten hoe het is om een mandarijn te zijn, een Mars-rover, of een muis. We kunnen wel denken over andere vormen van samenleven en hoe ons te verhouden tot de niet-mensen.

Tijdens STRP Scenario #6 proberen we ons te verplaatsen in een ander en in een iets. We richten ons niet op dystopieën en utopieën maar verkennen met voorstellingsvermogen, verbeeldingskracht en kwetsbaarheid de onderlinge verbondenheid tussen mensen, objecten, levende wezens, atomen en moleculen. Wat betekent het om mens, plant of planeet te zijn?