Voor een serie Listening Essays nodigt STRP kunstenaars uit haar netwerk uit om te reflecteren op het thema van dit jaar (The Art of Listening), nieuwe perspectieven te verkennen, interessante vragen op te werpen, persoonlijke interpretaties te geven of ideeën te delen. Lees hieronder het essay van designer, schrijver en leraar Ruben Pater.
Vervlogen dromen: de metaverse klinkt geweldig tot je erin moet werken
De pandemie heeft kantoorwerk radicaal veranderd. Mensen die thuis konden werken, moesten een balans zien te vinden tussen uitputtende videogesprekken en de zorg voor anderen. De industrie en de dienstensector vingen harde klappen op, terwijl digitale platforms als winnaars uit de bus kwamen. De pandemie heeft bedrijven een waardevolle les geleerd: platforms voor remote werk en digitale entertainment blijven ook in tijden van crisis winstgevend. In wat een 'post-pandemische kans' wordt genoemd, investeren bedrijven nu zwaar in virtual reality-platforms (VR). Wanneer de volgende crisis zich aandient, werken we misschien wel in de metaverse.
Het nieuwe normaal is virtueel
Allereerst: wat we de 'metaverse' noemen, is eigenlijk een reeks gemeenschappelijke en immersieve augmented reality- (AR) en VR-ruimtes. Bedrijven als Apple, Microsoft en Google investeren fors in dit 'belichaamde internet', maar het is vooral Meta (het vroegere Facebook) dat maar liefst 100 miljard dollar in de ontwikkeling ervan steekt. Aangezien miljarden gebruikers al verbonden zijn met de diensten van Meta (WhatsApp, Facebook, Instagram), kan het moeilijk worden om er volledig weerstand aan te bieden als het eenmaal van de grond komt.
Er zullen nieuwe virtuele werelden moeten worden ontworpen en het is dan ook geen verrassing dat de metaverse de aandacht van ontwerpers heeft getrokken. In de afgelopen jaren verschijnen er conferenties, projecten, evenementen en cursussen over design en de metaverse. Neem LEELA van The Fabricant, een VR-modecollectie die in 2021 een Dutch Design Award won. De jury noemde het "een nieuw bedrijfsmodel voor de post-pandemische mode-industrie".[1]
De website Your Majesty schreef dat LEELA "mensen nieuwe manieren biedt om hun steeds veranderende identiteit uit te drukken en tegelijkertijd milieubewust te blijven".[2] False Mirror Eclipse is een ander project dat genomineerd werd. Over deze immersieve wereld schreef de jury dat het "samenlevingsscenario's in VR onderzoekt", waarin de vraag wordt gesteld "hoe we zouden leven als we niet gehinderd werden door taalbarrières, geografie en sociale hiërarchie".[3]
Allereerst: wat we de 'metaverse' noemen, is eigenlijk een reeks gemeenschappelijke en immersieve augmented reality- (AR) en VR-ruimtes. Bedrijven als Apple, Microsoft en Google investeren fors in dit 'belichaamde internet', maar het is vooral Meta (het vroegere Facebook) dat maar liefst 100 miljard dollar in de ontwikkeling ervan steekt. Aangezien miljarden gebruikers al verbonden zijn met de diensten van Meta (WhatsApp, Facebook, Instagram), kan het moeilijk worden om er volledig weerstand aan te bieden als het eenmaal van de grond komt.
Er zullen nieuwe virtuele werelden moeten worden ontworpen en het is dan ook geen verrassing dat de metaverse de aandacht van ontwerpers heeft getrokken. In de afgelopen jaren verschijnen er conferenties, projecten, evenementen en cursussen over design en de metaverse. Neem LEELA van The Fabricant, een VR-modecollectie die in 2021 een Dutch Design Award won. De jury noemde het "een nieuw bedrijfsmodel voor de post-pandemische mode-industrie".[1]
De website Your Majesty schreef dat LEELA "mensen nieuwe manieren biedt om hun steeds veranderende identiteit uit te drukken en tegelijkertijd milieubewust te blijven".[2] False Mirror Eclipse is een ander project dat genomineerd werd. Over deze immersieve wereld schreef de jury dat het "samenlevingsscenario's in VR onderzoekt", waarin de vraag wordt gesteld "hoe we zouden leven als we niet gehinderd werden door taalbarrières, geografie en sociale hiërarchie".[3]
Lieverd, ik ga naar de Infinite Office
Het is duidelijk dat ontwerpers zich liever richten op de creatieve vrijheid van de metaverse en experimenteren met fluïde identiteiten die niet cis-normatief en onderdrukkend zijn zoals in de echte wereld. Helaas zal dit niet genoeg zijn voor de bedrijven die honderden miljarden hebben geïnvesteerd. De metaverse zal winstgevend moeten zijn en daarom wordt het meestal gepresenteerd als ons kantoor van de toekomst. Meta heeft Horizon Workrooms en Infinite Office en de VR-versie van Microsoft Teams heet Enterprise Metaverse. In het virtuele kantoor zijn experimentele avatars niet toegestaan, omdat bedrijven duidelijk hebben aangegeven dat werkavatars in verband met professionaliteit strikt gereguleerd zullen worden. Horizon Workrooms biedt kinderlijke, cartooneske avatars. Dat mag geen verrassing zijn, gezien Silicon Valley's obsessie met de eeuwige jeugd. Bedenk dat dit een bedrijfstak is waar mensen boven de 30 voor plastische chirurgie kiezen om de kans op een baan te behouden.[4]
Maar hoe zou werken in de metaverse eruitzien? Flexibele uren en werken vanuit huis blijven wellicht bestaan, maar we zullen constant in de gaten worden gehouden. De VR-helmen die we gaan dragen meten niet alleen lichaamsbewegingen, maar ook pupilverwijdingen en gezichtsuitdrukkingen. Een oprichter van een VR-bedrijf verkondigt dat het "menselijke emotie kan blootleggen".[5] Meta heeft het over "functies die je productiviteit verhogen in een immersief kantoor dat vrij is van afleidingen".[6] Dus niet meer wegdromen tijdens vergaderingen of je sociale media checken op het werk; virtuele kantoren beloven een hogere productiviteit, juist vanwege realtime toezicht.
Het is duidelijk dat ontwerpers zich liever richten op de creatieve vrijheid van de metaverse en experimenteren met fluïde identiteiten die niet cis-normatief en onderdrukkend zijn zoals in de echte wereld. Helaas zal dit niet genoeg zijn voor de bedrijven die honderden miljarden hebben geïnvesteerd. De metaverse zal winstgevend moeten zijn en daarom wordt het meestal gepresenteerd als ons kantoor van de toekomst. Meta heeft Horizon Workrooms en Infinite Office en de VR-versie van Microsoft Teams heet Enterprise Metaverse. In het virtuele kantoor zijn experimentele avatars niet toegestaan, omdat bedrijven duidelijk hebben aangegeven dat werkavatars in verband met professionaliteit strikt gereguleerd zullen worden. Horizon Workrooms biedt kinderlijke, cartooneske avatars. Dat mag geen verrassing zijn, gezien Silicon Valley's obsessie met de eeuwige jeugd. Bedenk dat dit een bedrijfstak is waar mensen boven de 30 voor plastische chirurgie kiezen om de kans op een baan te behouden.[4]
Maar hoe zou werken in de metaverse eruitzien? Flexibele uren en werken vanuit huis blijven wellicht bestaan, maar we zullen constant in de gaten worden gehouden. De VR-helmen die we gaan dragen meten niet alleen lichaamsbewegingen, maar ook pupilverwijdingen en gezichtsuitdrukkingen. Een oprichter van een VR-bedrijf verkondigt dat het "menselijke emotie kan blootleggen".[5] Meta heeft het over "functies die je productiviteit verhogen in een immersief kantoor dat vrij is van afleidingen".[6] Dus niet meer wegdromen tijdens vergaderingen of je sociale media checken op het werk; virtuele kantoren beloven een hogere productiviteit, juist vanwege realtime toezicht.
De Metaverse is tastbaar
Tijdens de pandemie was thuiswerken vooral weggelegd voor rijkere en hoger opgeleide werknemers. Het virtuele kantoor is geweldig als je op het platteland woont of als je een handicap of beperking hebt, maar je hebt nog steeds een snelle internetverbinding en een VR-headset nodig. Daarvan ligt de prijs momenteel tussen $ 400 en $ 1.799. Dit betekent dat de metaverse vooral beschikbaar zal zijn voor mensen met geld. Bovendien zal de metaverse, als deze ooit op de beoogde schaal wordt gebouwd, 1000 keer de huidige rekenkracht vereisen en 900 keer de mineralen en middelen.[7]
Terwijl een rijke minderheid in staat zal zijn om op afstand te werken, zullen de minder bevoorrechte regio's van de wereld waarschijnlijk het werk in de mijnen moeten doen en locaties moeten leveren voor serverfarms.
We weten dat AR/VR veel nuttige toepassingen heeft. Het levert al vele tientallen jaren bijdrages in de gezondheidszorg en aan simulatiesoftware. Laten we leren van wat er gebeurd is met Instagram en Facebook en niet werken met platforms die zijn gebouwd door multinationals met een winstoogmerk. Als ontwerpers moeten we oppassen dat we, alleen omdat we ook een graantje mee willen pikken, niet medeplichtig worden aan de volgende zet van het kapitalisme om te profiteren van een wereld in crisis. In plaats daarvan zouden we kunnen bouwen aan infrastructuren voor iedereen, niet alleen voor de rijken, door te kiezen voor opensourcesoftware en milieuvriendelijke technologieën met lage bandbreedte. Anders zouden we weleens kunnen eindigen in de kantoorhel die we zelf ontworpen hebben.
Tijdens de pandemie was thuiswerken vooral weggelegd voor rijkere en hoger opgeleide werknemers. Het virtuele kantoor is geweldig als je op het platteland woont of als je een handicap of beperking hebt, maar je hebt nog steeds een snelle internetverbinding en een VR-headset nodig. Daarvan ligt de prijs momenteel tussen $ 400 en $ 1.799. Dit betekent dat de metaverse vooral beschikbaar zal zijn voor mensen met geld. Bovendien zal de metaverse, als deze ooit op de beoogde schaal wordt gebouwd, 1000 keer de huidige rekenkracht vereisen en 900 keer de mineralen en middelen.[7]
Terwijl een rijke minderheid in staat zal zijn om op afstand te werken, zullen de minder bevoorrechte regio's van de wereld waarschijnlijk het werk in de mijnen moeten doen en locaties moeten leveren voor serverfarms.
We weten dat AR/VR veel nuttige toepassingen heeft. Het levert al vele tientallen jaren bijdrages in de gezondheidszorg en aan simulatiesoftware. Laten we leren van wat er gebeurd is met Instagram en Facebook en niet werken met platforms die zijn gebouwd door multinationals met een winstoogmerk. Als ontwerpers moeten we oppassen dat we, alleen omdat we ook een graantje mee willen pikken, niet medeplichtig worden aan de volgende zet van het kapitalisme om te profiteren van een wereld in crisis. In plaats daarvan zouden we kunnen bouwen aan infrastructuren voor iedereen, niet alleen voor de rijken, door te kiezen voor opensourcesoftware en milieuvriendelijke technologieën met lage bandbreedte. Anders zouden we weleens kunnen eindigen in de kantoorhel die we zelf ontworpen hebben.